Uit de hand gelopen hobby.

"Jij hebt het mooi voor elkaar, je hebt van je hobby je beroep gemaakt" Niet zelden hoor ik die uitspraak als ik bezoekers heb op mijn atelier. Ik heb het hier over het maken van schilderijen, en waar is waar, ik doe niets liever dan schilderen, maar ik zou het geen hobby willen noemen. Wie wil weten hoe dat zit mag  eens een borrel komen drinken bij me, dan kunnen we daar een boom over opzetten.
Etageres maken daarentegen, DAT is pas een hobby!!
Dat is gelukzalig door servies en rommelwinkels lopen, je hart ophalen aan de meest leuke mooie stijlvolle soms erg oude maar nog steeds prachtige serviesdelen. In je geheugen kijken wat je al hebt en wat een mooie functionele aanvulling zou zijn, en zoeken naar andere toepassingen. NOG mooier, NOG leuker, betoverender, meer bizar of juist lieflijker, stiller, kortom het is een grenzeloos toegeven aan de zucht om telkens iets moois te maken. En daar zou het bij op kunnen houden, mooi is goed, mooi is af.
Maar de hobby kan uit de hand lopen, dan wil je meer mensen overhalen om zo iets lolligs te doen en sublimeer je de hobby tot een workshop waar anderen in alle rust, goed verzorgd en met fantastisch materiaal ook een middagje kunnen freaken. Op dat punt ben ik aangeland.
Dat kost wat, ja, anders gaat het niet. Voor een deelnemer is dat wat lastiger te begrijpen. Die ziet zichzelf naar de kringloop gaan, een uurtje plakken en klaar is Kees.  Dat kan, jawel, dat is heel goed mogelijk. Maar ik daag Kees uit om eens zo'n workshop bij mij te komen doen!
Kom op, Kees, geef één keer  onbezonnen 40 euro uit en dan praten we er niet meer over, nee dan worden de handen uit de mouwen gestoken. Drie uur zul je bezig zijn, dat lijkt lang he? We zullen het wel eventjes aankijken hoe het loopt Kees. En ik zal voor drankes en hapjes zorgen, je buurman mag ook mee komen.

Maar zonder dollen, ik zou het wel heel leuk vinden als er nou ook eens mannen kwamen stapelen.
Wie voelt zich aangesproken?