Ze heeft een winkeltje ontdekt waar tweedehands serviesgoed verkocht word, mijn schoonzusje. Ik weet niet of ik haar een verzamelaar mag noemen, omdat zij niet alleen prachtig (oud) servies zoekt en koopt, maar het ook daadwerkelijk gebruikt. Bij hen eten betekent niet alleen dat je lekkere en mooie gerechtjes voorgeschoteld krijgt, maar ook op prachtige bordjes. Dus dan heb je je hapjes in gepaste rust langs alle smaakpapillen van je mond laten passeren, en bij het laatste hapje je tong langs je lippen laten sponzen, en dan zit je NOG te kwijlen bij het zien van zo'n mooi bordje. Ik tenminste wel.
Prees ik mij al gelukkig met mijn zussen die regelmatig dingen voor mij meebrengen; -dat kan Gieta wel gebruiken- , nu heeft ook mijn schoonzus kopjes voor mij meegebracht. En, zo mailde zij erbij, voortaan ga ik telkens even snuffelen, ook voor jou. De goden zijn geprezen voor zulke zussen.
En wat heb ik zelf nog toegevoegd aan de toch al flinke voorraad? Een mini buddha van groen aardewerk.
Als DIE met z'n dikke kont op de top van een mooie etagere zit dan neem je zonder schuldgevoel een tweede en derde amandelspijsgevuldeluxekoekmetglazuurtoppingenchocoladegarnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten